Generał major

Generał major w 1775
Epolet niemieckiego generała majora (sprzed 1945 roku)

Generał major – stopień wojskowy w różnych armiach świata, m.in. w wojsku I Rzeczypospolitej[1], odpowiednik generała brygady lub generała dywizji w Wojsku Polskim.

W I Rzeczypospolitej był generałem „komenderującym” w dywizji. Teoretycznie generałowie majorowie – dwóch dla każdej dywizji – mieli sobie podporządkowaną: jeden piechotę, drugi kawalerię. W czasie reform przeprowadzanych przez Sejm Czteroletni nie przestrzegano tego zwyczaju i mieli oni podporządkowane sobie zarówno pułki piesze jak i kawaleryjskie. Dopiero w 1793 roku powrócono do podporządkowania kawalerii i piechoty osobnym generałom majorom[1].

Stopień generała majora funkcjonował również m.in. w:

  • Armii Imperium Rosyjskiego (ros. генера́л-майор),
  • Armii Czerwonej (wprowadzony w 1940 roku) i Armii Radzieckiej (ros. генера́л-майор)[2],
  • w Wehrmachcie i Luftwaffe (niem. Generalmajor)[3], równorzędny stopniowi kontradmirała (niem. Konteradmiral) w Kriegsmarine.

Zobacz też

  • Stopnie wojskowe w Polsce
  • Wykaz stopni w niemieckich siłach zbrojnych (Wehrmacht)
  • Tabela rang urzędniczych w carskiej Rosji

Przypisy

  1. a b Machynia, Rakutis i Srzednicki 1999 ↓, s. 4.
  2. Władimir Bieszanow, Pogrom Pancerny 1941. Wyd. Bellona, Warszawa 2009; ISBN 978-83-11-11530-9.
  3. Samuel M. Witcham, Wojska lądowe. Ordre de Bataille. Wyd. Bellona, Warszawa 2009; ISBN 978-83-11-11596-5

Bibliografia

  • Mariusz Machynia, Valdas Rakutis, Czesław Srzednicki: Oficerowie wojska Wielkiego Księstwa Litewskiego. Sztab, kawaleria, artyleria, wojska inżynieryjne i piechota. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 1999. ISBN 83-7188-239-4.
  • p
  • d
  • e
Obecne
Szeregowi
Podoficerowie
        podoficerowie młodsi
podoficerowie
podoficerowie starsi
Oficerowie
oficerowie młodsi
oficerowie starsi
generałowie (admirałowie)
Encyklopedia internetowa:
  • Britannica: topic/major-general
  • SNL: generalmajor
  • DSDE: generalmajor