Eratyk przewodni

Porfir z Påskallavik w Muzeum Wielkopolskiego Parku Narodowego

Eratyk przewodni – głaz narzutowy, którego pochodzenie można jednoznacznie ustalić[1].

Głazem takim jest skała o dokładnie zlokalizowanej (określonej za pomocą długości i szerokości geograficznej), jedynej znanej współcześnie wychodni, na podstawie której można jednoznacznie i bez żadnych wątpliwości określić źródło jego pochodzenia. Makroskopowa identyfikacja takiego obiektu nie powinna stwarzać większych trudności oceniającemu[2][3]. Eratykami przewodnimi są między innymi Kamień św. Jadwigi w Gołuchowie i Kamień św. Wojciecha w Budziejewku[4].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Elżbieta Hołubczat, Dariusz Janicki, Drawieński Park Narodowy. Przyroda nieożywiona, DPN, Drawno, 2013, s.9
  2. ↑ Maria Górska, Eratyki skandynawskie – metodyka i interpretacja, s.75. [dostęp 2021-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-02)].
  3. ↑ Andrzej Piotrowski, Klucz do rozpoznawania wybranych głazów narzutowych (eratyków) dla potrzeb uczniów i nauczycieli, s.2
  4. ↑ Wielkopolska ciekawie.Głazy narzutowe w krajobrazie. Pomnik przyrody i legenda [dostęp 2021-09-28]