East Caicos

Caicos Wschodni
East Caicos
Ilustracja
Kontynent

Ameryka Środkowa

Państwo

 Wielka Brytania

Terytorium zamorskie

 Turks i Caicos

Akwen

Ocean Atlantycki

Archipelag

Bahamy

Powierzchnia

90,6 km²

Położenie na mapie Turks i Caicos
Mapa konturowa Turks i Caicos, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Caicos Wschodni”
Ziemia21°42′09″N 71°29′53″W/21,702500 -71,498056

East Caicos (Caicos Wschodni) – czwarta pod względem wielkości wyspa tworząca Turks i Caicos. Od Middle Caicos (Caicos Środkowy) leżącej po zachodniej stronie oddziela ją Lorimer Creek – wąski przesmyk, przez który mogą przepłynąć jedynie małe łodzie. Na południe znajduje się South Caicos (Caicos Południowy). East Caicos jest wyspą bezludną.

Dane fizycznogeograficzne

East Caicos ma powierzchnię 90,6 km² w obrębie znaku wysokiej wody (high water mark), zaś w obrębie linii brzegowej powierzchnia wynosi 182 km², jednakże różnica pomiędzy owymi wartościami nie jest wliczana do powierzchni wyspy. Jest ona pokryta stawami, jeziorami, bagnami i lasami namorzynowymi zamieszkiwanymi przez flamingi, dzikie kaczki, oraz gołębie.

Najwyższym punktem w archipelagu Turks i Caicos jest Flamingo Hill (Wzgórze Flamingów, 48 m n.p.m.)[1] leżące właśnie na East Caicos. W północnej części wyspy rozciągają się sawanny. Z kolei w jej północno-zachodniej części znajduje się system jaskiń, w którym niegdyś wydobywano guano nietoperzy. Znalezione w nich petroglify są świadectwem życia pierwszych osadników na wyspie[2].

Historia

Choć 500 lat temu wyspę zamieszkiwały plemiona Indian Taino, a w XIX wieku rozwijała się tam plantacja sizalu, oraz dobrze prosperująca hodowla owiec, obecnie East Caicos jest niezamieszkane. Malowidła jaskiniowe, ruiny miasta Jacksonville i porzucone tory kolejowe są jedynymi pamiątkami po niegdysiejszych mieszkańcach wyspy. W 2004 roku ekspedycja morskich archeologów znalazła wrak statku u wybrzeży wyspy. Wiadomo, że w tym miejscu zatonęły dwa hiszpańskie statki niewolnicze – Enterprize i Trouvadore, odpowiednio w 1837 i 1841 roku. 192 afrykańskich niewolników przetrwało zatonięcie Trouvadore; zostali oni uratowani przez brytyjskich kolonistów i osadzeni jako wolne osoby głównie na wyspie Grand Turk, zaś 24 zostało wziętych i osadzonych w Nassau[3].

Przypisy

  1. ↑ East Caicos [online], Footprint Travel Guides [dostęp 2020-09-09] [zarchiwizowane z adresu 2013-08-23]  (ang.).
  2. ↑ Turks and Caicos Islands, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2020-07-03]  (ang.).
  3. ↑ Margaret E.M.E. Leshikar-Denton Margaret E.M.E., Pilar LunaP.L. Erreguerena Pilar LunaP.L., Underwater and Maritime Archaeology in Latin America and the Caribbean, Left Coast Press, 15 października 2008, s. 210–212, ISBN 978-1-59874-262-6 [dostęp 2020-07-03]  (ang.).

Linki zewnętrzne

  • Katalog wysp Turks i Caicos – East Caicos. turksandcaicos.tc. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-27)].