Drugi improwizowany pociąg pancerny Obrony Wybrzeża

Pociąg Pancerny Obrony Wybrzeża, drugi^[a] – pociąg opancerzony Wojska Polskiego II RP, improwizowany podczas kampanii wrześniowej przez Lądową Obronę Wybrzeża.

Latem 1939 roku dowództwo Lądowej Obrony Wybrzeża postanowiło sformować jednostkę pociągów pancernych do obrony wybrzeża^[1]. 3 września, już po wybuchu wojny, warsztaty opuścił drugi improwizowany pociąg; składał się on z dwóch krytych wagonów wzmocnionych skrzyniami z piaskiem i arkuszami z blachy, załogę stanowili żołnierze 2 Morskiego pułku strzelców (2 plutony – piechoty i ckm). Pociąg wziął udział w jednej tylko akcji bojowej, w nocy z 3 na 4 września, pod dowództwem por. A. Matuszaka. Wspomagał trzy bataliony atakujące Osowę i Wysoką, gdzie umocnił się 2 pułk Landespolizei. Pociąg pancerny miał za zadanie dokonanie dywersyjnego ataku z rejonu Wielkiego Kacka^[2]. Pociąg ruszył bez wsparcia piechoty i po potyczce z piechotą wroga wycofał się do polskich linii z ośmioma rannymi^[3]. Wypad oceniono jako sukces, ale uznano też, że pociąg ma niską skuteczność bojową (zwłaszcza słaby pancerz) i przekazano go władzom kolejowym^[4].

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Tadeusz Krawczak, Jerzy Odziemkowski: Polskie pociągi pancerne w wojnie 1939. Wyd. I. Warszawa: Książka i Wiedza, 1987, seria: Biblioteka Pamięci Pokoleń. ISBN 83-05-11723-5.brak strony w książce