Daemusin

Ten artykuł od 2009-10 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Daemusin
대무신
Imię koreańskie
Hangul

해무휼

Hancha

解無恤

Transkrypcja poprawiona

Hae Mu-hyul

Transkrypcja MCR

Hae Muhyul

Imię koreańskie pośmiertne
Hancha

大武神王,
大解朱留王

Transkrypcja poprawiona

Daemusin-wang,
Daehaejuryu-wang

Transkrypcja MCR

Taemusin-wang,
Taehaejuryu-wang

Król Goguryeo
Okres

od 18
do 44

Poprzednik

Yuri

Następca

Minjung

Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia

4
Goguryeo

Data i miejsce śmierci

44
Goguryeo

Ojciec

Yuri

Daemusin (ur. 4, zm. 44) – trzeci władca Koguryŏ, największego z Trzech Królestw Korei. Panował w latach 18–44. Był trzecim synem drugiego władcy, Yuriego. Informacje dotyczące jego panowania czerpiemy głównie z koreańskich kronik Samguk Sagi i Samguk Yusa.

Pochodzenie

Hae Muhyul był trzecim synem króla Yuriego i wnukiem założyciela państwa Ko Jumonga. Jego dwaj starsi bracia Hae Dojul i Hae-myeong zginęli (jedna z teorii głosi, że ojciec być może zmusił ich do popełnienia samobójstwa[1]) i w roku 14 Muhyul został ogłoszony następcą tronu. Po śmierci Yuriego w roku 18, w wieku 15 lat, został nowym królem Goguryeo.

Panowanie

Daemusin wzmocnił władzę centralną w państwie i przygotował podłoże do szybkiego rozwoju terytorialnego kraju. W roku 22 zaatakował Królestwo Dongbuyeo, król Daeso został zabity, a większa część terytorium Buyeo została przyłączona do Goguryeo. W roku 26 podbił także sąsiednie kraje znajdujące się wzdłuż rzeki Yalu Jiang Gaema-guk, a także Guda-guk.

W roku 28 dowodzona przez niego armia odparła atak chiński[2]. W roku 32 wysłał swojego pierworodnego syna Hodonga do państwa Nangnang (chińska komanderia Lelang) w północnej części Półwyspu Koreańskiego. Doprowadził on do upadku Nangnangu w roku 37[3][4]. Upadek Nangnangu/Lelangu wiąże się ze słynną historią miłosną księcia Hodonga i księżniczki Nangnangu. Według legendy Nangnang dysponował cudownym bębnem i rogiem, który potrafił uprzedzać o ataku na kraj. Dzięki nim państwo to skutecznie mogło odpierać wszelkie ataki wrogów. Książę Hodong uwiódł córkę władcy i przekonał ją do zniszczenia magicznych artefaktów. W ten sposób wojska Goguryeo mogły bez przeszkód zaatakować i podbić Nangnang[5].

Rodzina

  • Ojciec: Yuri
  • Matka: nieznana z imienia córka Songyanga
  • Dzieci:
  1. Hae Hodong (popełnił samobójstwo w 37 r.)
  2. Hae U, następca tronu, późniejszy król Mobon

Śmierć i dziedzictwo

Król Muhyul zmarł w roku 44. Jego jedyny pozostały przy życiu syn, Hae U był zbyt młody, by przejąć tron. Nowym królem został brat Daemusina, a czwarty syn Yuriego, Hae Saekju.

Muhyul po śmierci otrzymał przydomek Daemusin-wang co dosłownie oznacza Wielkiego Króla Wojownika. Jego największą zasługą jest zniszczenie głównego rywala Goguryeo w regionie, Wschodniego Buyeo i zabicie króla Daeso (który był osobistym wrogiem jego dziadka Jumonga i ojca Yuriego[6]). Król Daemusin poprowadził młode państwo do szybkiego rozwoju terytorialnego i stworzył grunt dla przyszłych podbojów.

Przypisy

  1. Kingdom of the Wind [online], 2008 [dostęp 2009-10-14] [zarchiwizowane z adresu 2009-12-27]  (ang.).
  2. Ogarek-Czoj 1981 ↓, s. 120.
  3. Lee Hyun Hee, Park Sung Soo, Yoon Nae Hyung, New History of Korea, 2005
  4. Ch’oe Yong-hoY., Reinterpreting Traditional History in North Korea, „The Journal of Asian Studies” (40)  (ang.).
  5. Ogarek-Czoj 1981 ↓, s. 126.
  6. Ogarek-Czoj 1988 ↓, s. 108.

Bibliografia

  • Kim Ki ChungK.Ch., An introduction to classical Korean literature, New York 1996  (ang.).
  • Ki-baikK. Lee Ki-baikK., A new history of Korea, Harvard 1984  (ang.).
  • Halina Ogarek-Czoj: Pradzieje i legendy Korei. Warszawa: 1981.
  • Halina Ogarek-Czoj: Mitologia Korei. Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1988. ISBN 83-221-0404-9.
  • Rurarz P. J., Historia Korei, Warszawa 2005.
  • Seth J.M., A concise history of Korea: from the neolithic period through the nineteenth century, Lanham 2006.
  • Monika Warneńska: U podnóża Gór Diamentowych. Warszawa: 1966.
  • p
  • d
  • e
Linia Legendarna
Linia Wielkiego Króla
  • Taejo (53–146)
  • Chaedae (146–165)
  • Sindae (165–179)
Linia Hwando-Guknae
  • Gogukcheon (179–197)
  • Sansang (197–227)
  • Dongcheon (227–248)
  • Jungcheon (248–270)
  • Seocheon (270–292)
  • Bongsang (292–300)
  • Micheon (300–331)
  • Gogugwon (331–371)
  • Sosurim (371–384)
  • Gogugyang (384–391)
  • Gwanggaeto Wielki (391–413)
Linia Pyongyang
  • Jangsu (413–490)
  • Mungjamyeong (491–519)
  • Anjang (519–531)
  • Anwon (531–545)
  • Yangwon (545–559)
  • Pyeongwon (559–590)
  • Yeongyan (590–618)
  • Yeongnyu (618–642)
  • Bojang (642–668)