Curtiss Model L

Curtiss Model L

Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Curtiss Aeroplane and Motor Company
Typ	samolot szkolny
Konstrukcja	trzypłatowiec o konstrukcji klasycznej
Załoga	2
Historia
Data oblotu	1916
Dane techniczne
Napęd	1 x Curtiss OX-2/OXX
Moc	90/100 KM
Wymiary
Rozpiętość	7,62 m
Długość	5,49 m
Dane operacyjne
Użytkownicy
Użytkownicy cywilni, United States Army, United States Navy
Multimedia w Wikimedia Commons

Curtiss Model L (Curtiss Model 9) – amerykański trzypłatowiec zaprojektowany i budowany przez Curtiss Aeroplane and Motor Company na początku XX wieku. Używany był jako samolot szkoleniowy w lotnictwie cywilnym, a także w siłach lotniczych United States Navy i United States Army.

Historia

Samolot powstał pod koniec 1916, został zaprojektowany jako dwumiejscowy trzypłatowiec szkolno-treningowy^[1].

Samolot miał rzadko spotykaną konfigurację kokpitu - pilot i uczeń siedzieli obok siebie, a nie jak zazwyczaj jeden za drugim^[1]. Z powodu tak wybranej konfiguracji kokpitu, samolot miał dość szeroki kadłub który zwężał się w kierunku ogona w płaszczyźnie poziomej, a nie jak zazwyczaj w płaszczyźnie pionowej^[1]. Wybrany układ trzypłatowca był spotykana w ówczesnym czasie, ale skrzydła Modelu L miały znacznie większe odstępy niż w typowych samolotach tego typu co wymagało innego układu rozpórek^[1]. Górne i środkowe skrzydła miały taką samą rozpiętość, dolne skrzydło było krótsze^[1]. Samolot był napędzany silnikiem widlastym typu Curtiss OX-2 o mocy 90 KM^[2].

Model L był produkowany seryjnie, część egzemplarzy służyła w szkołach lotniczych Curtissa, część została sprzedana użytkownikom cywilnym, a po wejściu Stanów Zjednoczonych do I wojny światowej kilka zostało zakupionych przez siły powietrzne United States Navy i United States Army^[1].

Pierwszy, cywilny model nosił oznaczenie Model L (Model 9 - numer oznacza, że był to dziewiąty, oryginalny projekt Curtissa)^[2].

Drugi model, ze zmienionym ogonem i układem rozpórek, otrzymał oznaczenie L-1^[2]. Był to pierwszy samolot Curtissa którego druga wersja została oznaczona jako „-1”, we wcześniejszych samolotach druga wersja była oznaczana jako „-2”^[2].

Trzecia wersja samolotu, L-2, została zbudowana jako wodnosamolot pływakowy i była napędzana silnikiem Curtiss OXX o mocy 100 KM^[2].

United States Navy zakupiła trzy samoloty w wersji L-2 (numery seryjne USN A291/293)^[2]. Początkowo samoloty Marynarki miały taki sam układ skrzydeł jak model L i L-1, ale w późniejszym czasie rozpiętość dolnego skrzydła została powiększona do takie samej rozpiętości jak dwóch wyższych skrzydeł^[2].

Źródła różnią się szczegółami co do ilości samolotów zakupionych przez lotnictwo Armii. Według jednego źródła zakupiono po jednym samolocie w wersji L-1 i L-2, numery seryjne odpowiednio 473 i 475^[2], według innego zakupiono łącznie cztery samoloty L-2 (numery seryjne 473-476)^[3].

W żadnej z wersji samolot nie był uzbrojony, ale w wersji L-2, znanej także Triplane Scout^[4], istniała możliwość zainstalowania uzbrojenia, a sam samolot określany jest jako scout czyli ówczesnym amerykańskim określeniem samolotu myśliwskiego^[a][3].

Skrzydła modelu L zostały także wykorzystane przy budowie samolotu Curtiss Autoplane^[6].

Zobacz też

• Lista myśliwców amerykańskich do 1919

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Peter Bowers: Curtiss Aircraft, 1907-1947. London: Putnam & Company Ltd., 1979. ISBN 0-370-10029-8. Brak numerów stron w książce
• E. F. Heyn, Kimbrough S Brown, R. A. Freeman, M. J. F. Bowyer, P. Berry (red): United States Army and Air Force Fighters, 1916-1961. Jefferson, N.C.: Harleyford Publications Ltd, 1962. ASIN B000K9O2VY. ISBN 0-8168-6385-7. OCLC 1560885. (ang.).