Aleksandr Swieczin

Aleksandr Swieczin
Александр Андреевич Свечин

komdiw
Pełne imię i nazwisko	Aleksandr Andriejewicz Swieczin
Data i miejsce urodzenia	17 sierpnia^?/29 sierpnia 1878 Odessa
Data i miejsce śmierci	29 lipca 1938 Moskwa
Przebieg służby
Lata służby	1895–1937
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Armia Czerwona
Główne wojny i bitwy	wojna rosyjsko-japońska, I wojna światowa, wojna domowa w Rosji
Odznaczenia

Aleksandr Andriejewicz Swieczin (Александр Андреевич Свечин, ur. 17 sierpnia^?/29 sierpnia 1878 w Odessie, zm. 29 lipca 1938 w Moskwie) – rosyjski i radziecki wojskowy, teoretyk i historyk wojskowości, naukowiec i publicysta. Generał w armii carskiej i komdiw w Armii Czerwonej, uczestnik wojen: rosyjsko-japońskiej, I światowej i domowej, wykładowca Akademii Wojskowej im. Frunzego i Akademii Sztabu Generalnego. Kawaler Orderu św. Jerzego. Rozstrzelany w okresie czystek stalinowskich.

Życiorys

Pochodził z rodziny ziemiańskiej o silnych tradycjach służby wojskowej. Jego ojciec, Andriej Michajłowicz, był generałem armii carskiej, także starszy brat Michaił (1876–1969, późniejszy generał, uczestnik białej emigracji) obrał karierę wojskową, a wśród przodków byli między innymi dwaj imiennicy, również generałowie, Aleksandr Siergiejewicz (1759–1801) i Aleksandr Aleksiejewicz (1823–1896). Po ukończeniu Drugiego Korpusu Kadetów w Petersburgu, w sierpniu 1895 roku rozpoczął służbę w armii. Specjalizował się jako artylerzysta, od 1899 roku publikował artykuły w prasie wojskowej. W 1903 roku ukończył Mikołajewską Akademię Sztabu Generalnego i po awansie do stopnia sztabskapitana rozpoczął służbę sztabową.

Po wybuchu wojny rosyjsko-japońskiej zgłosił się ochotniczo na front. Służył między innymi jako oficer do specjalnych poruczeń przy sztabie 16 Korpusu Armijnego oraz przy generalnym kwatermistrzostwie 3 Armii Mandżurskiej. Następnie powrócił do pracy w sztabie, odbywał również staże w Niemczech, pełnił między innymi funkcję starszego oficera do specjalnych poruczeń przy sztabie Warszawskiego Okręgu Wojskowego (1907–1908). Awansował do stopnia podpułkownika (1908) i pułkownika (1912). Po wybuchu I wojny światowej był oficerem sztabowym Naczelnego Dowódcy, od 1915 roku dowodził 8 pułkiem strzeleckim, rok później awansował do stopnia generała majora. Za walki na froncie jako dowódca pułku został odznaczony Orderem św. Jerzego IV klasy. W początkach 1917 roku został przeniesiony na stanowisko szefa sztabu 7 Dywizji Piechoty, a następnie pełniącego obowiązki szefa sztabu 5 Armii. Od września 1917 roku do demobilizacji pozostawał w dyspozycji dowódcy Frontu Północnego.

W marcu 1918 roku ochotniczo wstąpił do Armii Czerwonej. Współpracował z generałem Boncz-Brujewiczem w organizacji obrony Piotrogrodu. W latach 1919–1920 był członkiem Sztabu Generalnego Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej. Następnie poświęcił się pracy naukowej, jako wykładowca historii wojskowości Akademii Wojskowej. W 1930 i 1931 roku dwukrotnie aresztowany, został zwolniony ze służby i skazany na pięć lat łagru. W 1932 roku został zwolniony i przywrócony do służby wojskowej, jako wykładowca Akademii Wojskowej im. Frunzego i Akademii Sztabu Generalnego. Po przywróceniu w Armii Czerwonej stopni wojskowych (1935) został mianowany kombrigiem, w 1936 roku komdiwem.

Aresztowany 30 grudnia 1937 roku, został skazany na rozstrzelanie. Wyrok wykonano 29 lipca 1938. Zrehabilitowany dzięki staraniom żony w 1956 roku.

Był autorem prac między innymi:

Wojna w gorach (Война в горах, 1907)
Takticzieskije uroki russko-japonskoj wojny (Тактические уроки русско-японской войны, 1912)
Istoria wojennogo iskusstwa (История военного искусства, 1922–1923)
Stratiegija (Стратегия, 1927)
Ewolucija wojennogo iskusstwa (Эволюция военного искусства, 1927–1928)
Clausewitz (Клаузевиц, 1935)

Był odznaczony między innymi Orderem Św. Jerzego IV klasy, Orderem Św. Włodzimierza III klasy z mieczami, Orderem Św. Anny II klasy z mieczami, Orderem Św. Stanisława II klasy z mieczami i Szablą św. Jerzego.

Bibliografia

Jurij Fiedorowicz Dumbi: Wojennaja i naucznaja diejatielnost' Aleksandra Andriejewicza Swieczina. Dissiertacija na soiskanije uczienoj stiepieni kandidata istoriczieskich nauk. Moskwa: 2000. (Юрий Федорович Думби: Военная и научня деятельность Александра Андеевича Свечина. Диссертация на соискание степени кандидата исторических наук)
A. Je. Sawinkin (red.): Postiżienije wojennogo iskusstwa: Idiejnoje nasledije A. Swieczina. Moskwa: 2000. ISBN 5-85887-094-5. (А. Е. Савинкин: Постижение военного искусства: Идейное наследие А. Свечина)