Akcent (socjolingwistyka)

Nie mylić z: akcent wyrazowy.

Akcent (ang. accent) – forma wymowy właściwa dla pewnej osoby, miejsca lub narodu. Akcent może być uwarunkowany lokalizacją geograficzną (akcent regionalny/geograficzny)[1][2], statusem socjoekonomicznym, przynależnością etniczną, kastą lub klasą społeczną (akcent socjalny)[1][2] czy też wpływem mowy ojczystej (akcent obcy)[3].

Akcent obejmuje takie cechy jak wymowa głosek i prozodia[4]. Choć gramatyka, leksyka i inne właściwości językowe mogą iść w parze z akcentem, w językoznawstwie pojęcie akcentu odnosi się do różnic w wymowie, termin „dialekt” określa zaś szerszy zakres cech językowych[1][5]. Akcent może stanowić jeden z elementów dialektu[5]. W Wielkiej Brytanii akcenty uważa się za niezależne od dialektów[6].

Przypisy

  1. ↑ a b c Crystal 2008 ↓, s. 3.
  2. ↑ a b Carter 1993 ↓, s. 1.
  3. ↑ Terry Piper, Dilek Cansin. Factors Influencing The Foreign Accent. „Canadian Modern Language Review”. 44 (2), s. 334–342, 1988. (ang.). 
  4. ↑ Weismer i Brown 2021 ↓, s. 50.
  5. ↑ a b Weismer i Brown 2021 ↓, s. 51.
  6. ↑ Trask 2000 ↓, s. 89.

Bibliografia

  • David Crystal: A Dictionary of Linguistics and Phonetics. Wyd. 6. Malden: Blackwell Publishing, 2008. DOI: 10.1002/9781444302776. ISBN 978-1-4443-0277-6. ISBN 978-1-4051-5296-9. OCLC 873604136. (ang.).
  • Ronald Carter: Introducing Applied Linguistics: An A–Z Guide. London: Penguin English, 1993. ISBN 0-14-081364-0. OCLC 30615004. (ang.).
  • Robert Lawrence Trask: The Dictionary of Historical and Comparative Linguistics. Chicago: Fitzroy Dearborn, 2000. ISBN 1-57958-218-4. OCLC 1101226560. (ang.).
  • Gary Weismer, David K. Brown: Introduction to Communication Sciences and Disorders: The Scientific Basis of Clinical Practice. San Diego: Plural Publishing, 2021. ISBN 978-1-63550-316-6. ISBN 978-1-59756-297-3. OCLC 1187180406. [dostęp 2024-01-19]. (ang.).
Encyklopedie internetowe (odmiana językowa):
  • Britannica: topic/accent-linguistics
  • SNL: aksent_-_språkvitenskap,_trykk