37 Armia Lotnicza Dalekiego Zasięgu

37 Armia Lotnictwa Dalekiego Zasięgu (ros. 37-я воздушная армия Верховного Главного командования стратегического назначения) – związek operacyjny Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

W wyniku restrukturyzacji Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej, w 1994 rozformowano wszystkie armie Lotnictwa Dalekiego Zasięgu, a poszczególne dywizje podporządkowano bezpośrednio dowództwu LDZ^[1]. W 1998 lotnictwo dalekiego zasięgu Rosji ponownie poddane zostało restrukturyzacji. W wyniku połączenia sił powietrznych i wojsk obrony powietrznej reaktywowano 37 Armię LDZ^[2]. Armia podporządkowana została bezpośrednio Naczelnemu Dowództwu Sił Zbrojnych Rosji^[1].
W 2001 roku 37 Armia pozostawała podzielona na dwie grupy: wschodnią stanowiła 326 Dywizja LDZ w bazie lotniczej Ukrainka, a zachodnią stanowiła 22 Dywizja LDZ w bazie lotniczej Engels. Denuklearyzacja Kazachstanu i Ukrainy zakończyła etap reorganizacji oraz konsolidacji potencjału 37 Armii LDZ.^[3].

W lipcu 2009 roku na uzbrojeniu 37 Armii Lotniczej znajdowało się 76 bombowców strategicznych dwóch typów (TU-95 i TU-160) , zdolnych do przeniesienia 856 pocisków dalekiego zasięgu^[4].
W 2009, na bazie dowództwa 37 Armii Lotniczej, utworzono Dowództwo Lotnictwa Dalekiego Zasięgu^[5].

Struktura organizacyjna

W 1990–1991^[6] (ZSRR)

• dowództwo – Moskwa^[7]
• 106 Dywizja Lotnictwa Bombowego im. 60-lecia ZSRR – Kijów
• 201 Dywizja Lotnictwa Bombowego – Engels

W 2008^[8] (odtworzona)

• dowództwo – Moskwa
• 22 Gwardyjska Donbaska Dywizja Lotnictwa Bombowego – Engels
• 326 Tarnopolska Dywizja Lotnictwa Bombowego – Baza „Ukrainka” (okolice Biełogorska)
• 43 Centrum Szkolenia Bojowego – Riazań
  • 49 instruktorski pułk lotnictwa bombowego
  • 203 Orłowski pułk lotnictwa tankowania w powietrzu

Poza tym 37 Armii podlegają cztery dywizje ciężkich bombowców TU-22M3^[4].

Przypisy

Bibliografia

• Marcin Dochniak: Siły Powietrzne Federacji Rosyjskiej w świetle zmian w środowisku bezpieczeństwa Rosji. Warszawa: Difin SA, 2018. ISBN 978-83-8085-765-0.
• Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.
• Tomasz Grabowski: Rosyjska siła. Siły Zbrojne i główne problemy polityki obronnej Federacji Rosyjskiej w latach 1991-2010. Częstochowa: Instytut Geopolityki, 2011. ISBN 978-83-61294-52-8.
• Stanisław Zarychta: Broń jądrowa w kształtowaniu bezpieczeństwa 1945–2015. Warszawa: Bellona SA, 2016. ISBN 978-83-11-14235-0.